یک سرویس میزبانی وب اشتراکی قراردادی است که به موجب آن هر کاربر بخش معینی از کل منابع موجود را دریافت میکند. چندین دامنه توسط یک سرور میزبانی میشوند، به این معنی که قابلیتهای سرور بین چندین سایت تقسیم میشود. این بدان معنی است که این وب سایتها به اندازه وب سایتی که دارای سرور اختصاصی است که تمام منابع خود را صرفاً برای یک وب سایت استفاده میکند، عملکرد قوی را تجربه نخواهند کرد. اگر درخواستها برای چندین وبسایت روی یک سرور به طور همزمان وارد شوند، سرور فقط میتواند اطلاعات محدودی را در یک زمان منتقل کند. برای وبسایتهای با پهنای باند کم، تأخیرها اغلب غیرقابل توجه است، اما برای وبسایتهای مهمتر، این میزان تأخیر میتواند قابل توجه باشد.